Zijn lange, meer dan slanke verschijning viel op in de groep van zo’n dertigtal leidinggevenden, die waren gekomen voor de vuurloop als teambuilding voor het bedrijfsleven. De lokatie was een prachtig Zweeds kasteel met een veelkleurige botanische tuin. We zaten op blauwe pluche stoelen en het plafond van de zaal zag eruit alsof Michelangelo het beschilderd had.
Hij stelde zich voor als de chauffeur van zijn vrouw, had haar naar de workshop gebracht en kwam er op de parkeerplaats achter dat het langer dan een uur zou duren. Vandaar dat hij besloot met haar mee te gaan en mee te doen door ’te komen kijken’. Hij was overigens niet de enige die dat laatste voornemens was.
Het was prachtig weer en we deden buiten een spel om het teamgevoel te versterken. Aan het eind kwam hij als een jonge vent aangerend, enthousiast roepend: ”We should do this every day in our company!” Er stonden hem nog veel meer verrassingen te wachten na de pauze.
We stonden bij het vuur, wat prachtig gloeide in het zachte avondlicht. In Zweden wordt het ’s zomers nooit helemaal donker en in combinatie met het mooie gazon en een rij oude eikenbomen in het zicht was de sfeer haast magisch.
De instructeurs hadden het vuurpad uitgeharkt. Ik had amper gezegd dat het vuur geopend was – wat inhoudt dat mensen die willen lopen, kunnen lopen – of mijn mond viel open van verbazing: de aanvankelijk rustige, redelijk gereserveerde groep mensen ontpopte zich binnen no time als een ware groep Vikingen!
Keer op keer op keer dromden de deelnemers samen en liepen zij over het vuur, alsof een collectieve her-innering actief vorm kreeg. De vreugde en energie waren van de gezichten af te lezen.
Aan het eind van de vuurloop maakten we op de pluche stoelen een rondje ter afsluiting voor wie wat wilde zeggen. De ‘chauffeur’ bleek directeur van een groot communicatiebedrijf en deelde zijn ervaring van de avond: ‘’Bij ons in het bedrijf hebben we hoge doelstellingen en grote dromen, alleen als het gaat om werkelijk actie ondernemen, wordt er vaak gezegd: ’’Yes, BUT…’’
Ondanks mijn enthousiasme en vasthoudendheid, betrap ik mezelf erop, dat ik daardoor negatief beïnvloed en afgeremd word. Vanmiddag kwam ik binnen als de chauffeur van mijn vrouw. Na deze avond met de vuurloop als klap op de vuurpijl – en ik had nooit gedacht dat ik over het vuur zou lopen – is m’n ’’Yes, BUT…’’ veranderd in een’’WHY NOT’’?
Ik weet nu dat er nog veel meer mogelijk is dan ik al dacht of durfde geloven’’.
0 reacties op “De Vuurloop Als Teambuilding Voor Het Bedrijfsleven”