Vuurlopen Leert Je Afstemmen Op Jezelf & Elkaar

Ondanks dat vuurlopen al duizenden jaren over de hele wereld wordt gedaan door alle lagen van de bevolking, lijkt het in de westerse samenleving grotendeels vergeten te zijn. Misschien komt het, doordat de maatschappij zich meer en meer is gaan richten op ‘zaken van het hoofd’ als regelgeving en administratie, dan op de verbinding hoofd-hart, als natuur en echt contact.

Enerzijds is het mooi, dat er steeds meer mogelijk is in deze wereld. Anderzijds kunnen de razendsnel veranderende technologieën isolerende effecten hebben, wat je wel eens ziet bij een groepje jongeren of volwassenen, die in elkaars gezelschap niet praten, maar ieder voor zich druk bezig zijn met twitter, sms en whats app.

In een groter geheel zien we de vergrijzing toenemen en de kloof tussen jong en oud groter worden: tegenwoordig zitten peuters al met een tablet op schoot en veel ouderen komen in bejaarden- of verpleeghuizen terecht, waarmee zij vaak hun wezenlijke functie in de maatschappij verliezen. Hoe leven we eigenlijk samen in onze samen-leving?

Wat mij steeds weer verrast sinds de eerste keer dat ik een vuurloop meemaakte in 1997, is dat ‘ieder voor zich’ en ‘in grote verbondenheid met elkaar’ vloeiend in elkaar overlopen. Ook is vuurlopen inclusief. Het maakt niet uit wat je besluit te doen – in dit geval kiezen om over het vuur heen te lopen of niet -, de resultaten zijn in beide gevallen even praktisch en krachtig.

Het gaat om je aandacht: als je er met je aandacht bij bent als iemand iets doet wat je tot dan toe voor onmogelijk hebt gehouden, is het effect hetzelfde voor jou. Dat is het overigens ook als je het al wel voor mogelijk hield.

Vuurlopen is luisteren naar binnen. Wat is op dit moment goed voor mij? Wat wil ik? Geen waarde-oordeel. Geen macho-gedrag. No pressure. No hurry. Niet jezelf overschreeuwen, maar afstemmen: op jezelf en op elkaar, want bij een vuurloop kun je niet om aspecten als focus, aandacht voor jezelf én anderen heen. Net als in het echte leven.